Ouderblog Igor: ‘De eerste indruk was geweldig, het voelde gewoon goed’ 

Waarom kiezen ouders voor een vrijeschool? Iedere maand laten we een ouder aan het woord in deze blogestafette. Annet van Os heeft het stokje doorgegeven aan Igor, vader van Yara (6) en Sophia (bijna 3). 

Hi, Ik ben Igor! 31 jaar oud en geboren in St. Petersburg, Rusland. In 1997 kwam ik met mijn ouders in Nederland wonen. Wij verhuisden destijds naar de Muziekwijk in Almere. De schoolkeuze die mijn ouders maakten was vooral gebaseerd op de locatie; lekker dichtbij. Als je de taal niet spreekt en niemand kent is het lastig om je als ouder te verdiepen in het lokale onderwijs, zeker toen.  

De wereld zag er 26 jaar geleden anders uit dan vandaag. De school die het dichtst bij ons huis op de Allegrostraat lag, was de Syncope. En zo begon mijn schoolloopbaan bij deze openbare basisschool. Vanaf groep 5 verhuisden wij naar een dependance, deze was iets verder van ons huis waardoor ik voortaan naar school fietste. De dependance Syncope was namelijk op de Lierstraat. Nietsvermoedend fietste ik dagelijks langs de Vrijeschool Almere, het was in mijn beleving destijds natuurlijk ‘gewoon nog een school’. Toch kan mij herinneren dat het gebouw wel eens mijn blik ving toen wij met vriendjes naar de snoepjeswinkel achter bij de moskee gingen.  

Fast-forward 23 jaar, liep ik samen met mijn vrouw Kimberley en dochter Yara dit exacte gebouw binnen waar ik vroeger nog zo vaak tegenaan had gekeken. Het was tijdens de herfstmarkt en ik was gecharmeerd van de gezellige warme sfeer die er heerste. Dwalend langs alle kraampjes en lokalen met prachtige creaties van de kinderen maakte ik voor het eerst van dichtbij kennis met de vrijeschool.  

Wij hadden ons al het een en ander laten vertellen over de antroposofie door een vriendin wiens 5 kinderen allemaal naar de vrijeschool in Bussum waren geweest. De eerste indruk was geweldig, het voelde gewoon goed. Toen wij het gebouw uitliepen wierp ik een blik richting mijn oude school waar ik 4 jaar van mijn leven heb doorgebracht. De gedachte die er bij mij heerste, ik heb mijn schooltijd helaas niet als heel prettig ervaren, was: Goh, zo kan het dus ook. Het voelde gek dat er zo dichtbij, toch zo anders werd gekeken naar de ontwikkeling van een kind en het onderwijs in algemeen.  

Weer een paar jaar verder zit onze Yara, nu 6 jaar oud, in de eerste klas op de Monteverdistaat. Aan de kleuterklas heeft Yara, ondanks alle coronataferelen, prachtige herinneringen. Juf Esther heeft een plekje in haar hart veroverd en wanneer ze terugdenkt aan deze tijd noemt ze haar nog steeds lieftallig: ‘Juf Estie’. Yara heeft er ondertussen ook een zusje bij, Sophia van bijna 3 jaar oud. Nog een klein broertje of zusje is onderweg. ?  

Kimberley en ik zien onze kinderen eigenlijk alleen nog op een vrijeschool. Zoals de wereld er volledig anders uitzag toen ik als kleine jongen naar Nederland kwam, zo verandert de wereld nu ook in een rap tempo; en zal de wereld ongetwijfeld onherkenbaar zijn wanneer onze kinderen groot zijn. In een turbulente tijd zie ik in de tradities van de vrijeschool en het gedachtegoed van de antroposofie als een stabiele factor. Voor mij persoonlijk voelt dit als een stukje wijsheid in een wereld vol waanzin. En daar ben ik als ouder dankbaar voor.